Komentarze: 3
Motoryzacja to całokształt spraw związanych z zastosowaniem pojazdów drogowych lub szynowych napędzanych silnikami spalinowymi ofe. Potocznie przez motoryzację rozumie się motoryzację drogową, związaną z zastosowaniem: samochodów osobowych i ciężarowych, autobusów, ciągników, motocykli, skuterów i motorowerów. Eksploatacja tych pojazdów wymaga odpowiedniego rozmieszczenia warsztatów naprawczych i stacji benzynowych agencja celna. Podstawowym problemem motoryzacji jest zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego (zasady ruchu na drogach, dbanie o sprawność techn. pojazdów, oznakowanie dróg itp.). Motoryzacja ma duże znaczenie gosp. (transport), strategiczne, sportowo-turystyczne i rozrywkowe, umożliwia też rozpowszechnianie kultury i oświaty.
Samochód to pojazd mechaniczny bezszynowy, dwuśladowy, mający przynajmniej 3 koła emerytalny fundusz. Jest przeznaczony do przewożenia po drogach osób (samochód osobowy, autobus), ładunków (samochód ciężarowy) lub umieszczonych na nim specjalnych urządzeń (np. diagnostycznych, dźwigowych).
Powszechność samochodu jako środka transportu ludzi i ładunków stawia coraz to nowe wymagania zarówno w zakresie konstrukcji i eksploatacji, jak i kosztów produkcji samochodów.
Oprócz dążenia do zwiększenia prędkości, niezawodności, bezpieczeństwa, komfortu jazdy i uproszczenia obsługi pojawiła się potrzeba zmniejszenia ilości i szkodliwości zanieczyszczeń emitowanych do atmosfery, ograniczenia zużycia paliwa oraz obniżenia energochłonności, materiałochłonności i uciążliwości procesu wytwarzania biuro rachunkowe chorzów. Zwiększenie bezpieczeństwa czynnego w samochodzie odbywa się przez wprowadzenie, głównie elektronicznej kontroli sterowania układu hamulcowego i mechanizmów napędowych, jak np.: układ zapobiegający blokowaniu kół ABS, układ elektropneumatycznego sterowania hamulców w samochodach ciężarowych (EBS, ang. Electrapneumatic Brake System), układ regulacji tarcia wewnętrznej mechanizmu różnicowego (LSD, ang. Limited Slip Differential), układy zapobiegające poślizgowi kół przy ruszaniu
pierwszy przewiduje standardowe badania zderzenia bocznego ze słupem czy latarnią, a zalecenia międzynarodowych organizacji bezpieczeństwa idą w kierunku ujednolicenia badań aut w crasch-testach, a potem i w testach bezpieczeństwa czynnego, tak aby kupujący mieli możność porównania produktów różnych producentów. Produkcja światowa osiągnęła w 1998 38 mln samochodów, jednak ostatnio przestając dynamicznie rosnąć — tylko w Europie nie nastąpił spadek sprzedaży (np. 17 mln szt. w 1998).
Zanieczyszczenia powietrza
Głównym źródłem emisji zanieczyszczeń do atmosfery są zanieczyszczenia liniowe - są to głównie zanieczyszczenia komunikacyjne odpowiedzialne za emisję tlenków azotu, tlenków węgla, metali ciężkich (głównie ołów zawarty w paliwach samochodowych)
Najczęściej i najbardziej zanieczyszczają atmosferę: dwutlenek siarki (SO2), tlenki azotu(N2O2 ) oraz pyły, wszystkie substancje gazowe, stałe lub ciekłe hurtownia elektryczna. Są to zarówno substancje powstające w wyniku działalności człowieka: gazy spalinowe, pyły przemysłowe. Ogólnie zanieczyszczenia powietrza dzieli się na pyłowe i gazowe.
Kwaśne deszcze to opady atmosferyczne słabego kwasu siarkowego, powstałego w atmosferze zanieczyszczonej tlenkami siarki ze spalania zasiarczonego węgla. Przyczyniają się do zwiększenia śmiertelności niemowląt i osłabienia płuc, powoduje zakwaszania rzek i jezior, niszczenie flory i fauny, degradację gleby, niszczenie zabytków i architektury.. Najczęściej spotykane zanieczyszczenia są najbardziej niebezpieczne ze wszystkich zanieczyszczeń, gdyż są najbardziej mobilne i mogą skazić na dużych obszarach praktycznie wszystkie elementy środowiska powietrza w terenach zurbanizowanych to: tlenki azotu (NOx), dwutlenek siarki (SO2), tlenek węgla (CO), węglowodory (HC), ozon troposferyczny (O3), pył zawieszony i opadający - ich głównymi dostarczycielami są przemysł energetyczny i motoryzacja. Zanieczyszczenia powietrza są wchłaniane przez ludzi głównie w trakcie oddychania.
Działają niszcząco na florę i faunę, przyczyniają się do powstawania schorzeń układu oddechowego (dychawica oskrzelowa, rozedma płuc, zapalenie oskrzeli), a także zaburzeń reprodukcji i alergii. W środowisku kulturowym człowieka zanieczyszczenia powietrza powodują korozję metali i materiałów budowlanych (np. elementów budynków, samochodów) oraz zabytków (np. nie odporność wielu gatunków kamieni budowlanych na kwaśne deszcze), a także znacznie ją przyspieszają konstrukcji metalowych. Zapobieganie polega na budowaniu instalacji wyłapujących tlenki siarki i azotu ze spalin emitowanych do atmosfery (odsiarczanie gazu) oraz rezygnacji z paliw o znacznym stopniu zasiarczenia. Działają niekorzystnie również na świat roślinny, zaburzając procesy fotosyntezy, transpiracji i oddychania. Wtórnie skażają wody i gleby. W skali globalnej mają wpływ na zmiany klimatyczne.
-20 km głównie w obszarze bieguna południowego, obserwowany od końca lat 80. Tempo spadku wynosi ok. 3% na rok. Największe znaczenie mają w tym procesie związki chlorofluorowęglowe (freony), z których uwolniony chlor (pod wpływem promieniowania ultrafioletowego) atakuje cząsteczki ozonu, prowadząc do wyzwolenia tlenu (O2) oraz tlenku chloru (ClO). Tempo globalnego spadku ozonu stratosferycznego pod wpływem działalności człowieka (z wyjątkiem Antarktydy), oszacowane na podstawie badań satelitarnych, wynosi 0,4-0,8% na rok w północnych, umiarkowanych szerokościach geograficznych i mniej niż 0,2% w tropikach. Powłoka ozonowa jest naturalnym filtrem chroniącym organizmy żywe przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym. Wyższe freony- trujące i palne, powodujące korozje metali, są trudne do skroplenia. Wykorzystywane są jako smary i oleje izolacyjne. Obecnie są wycofywane ze względu na niszczące działanie wywierane przez nie na warstwę ozonową (dziura ozonowa) w stratosferze, gdzie pod wpływem promieniowania UV o długościach fal w zakresie 190-220 nm freony ulegają fotolizie, prowadzącej do uwolnienia atomów chloru.
Efekt cieplarniany
Temperatura obserwowana przy powierzchni Ziemi jest w głównej mierze wynikiem równowagi pomiędzy ilością energii otrzymywanej od Słońca i energii wypromieniowanej przez układ Ziemia – atmosfera. Promieniowanie słoneczne docierające na Ziemię powoduje ogrzanie jej powierzchni. Ciepło to jest oddawane do atmosfery głównie przez promieniowanie podczerwone. Może ono przeniknąć przez atmosferę i do przestrzeni kosmicznej lub zostać zaabsorbowane przez substancje gazowe i oddane z powrotem Ziemi. Wielkość energii promienistej, która zostanie zwrócona ku Ziemi, zależy od tego, jakie jest stężenie i różnorodność w atmosferze pochłaniających ją gazów. Jak dotąd efekt ten w atmosferze był dla nas dobroczynny. Uważa się, że gdyby go nie było – średnia temperatura przy powierzchni Ziemi byłaby o
około 30 C niższa od obserwowanej dzisiaj.
Jednakże koncentracja substancji śladowych w atmosferze stale wzrasta na wskutek różnej działalności człowieka i dlatego oczekuje się wzmożenia efektu cieplarnianego tzn. znaczącego wzrostu temperatury w troposferze w ciągu najbliższych 10 lat.
Gazy, które mogą powodować efekt cieplarniany występują w atmosferze w śladowych ilościach, a mimo to mają istotny wpływ na magazynowanie ciepła w troposferze. Tymi gazami są przede wszystkim: dwutlenek węgla (ok.50% udziału w efekcie cieplarnianym), metan (15% udziału), tlenki azotu (ok.6% udziału), związki chlorofluorowęglowodorowe ( freony – głównie CFC-11 (CFCl) i CFC-12 (CF Cl) i halony ) (ok.14 ) i ozon troposferyczny (ok.12%).
Gazy te zostały nazwane gazami cieplarnianymi (szklarniowymi) i decydują one o potencjale ocieplania globalnego, przyczyniają się one do ”pułapkowania” promieniowania podczerwonego ( termicznego ) i zwiększenia efektu cieplarnianego. Ich koncentracja w powietrzu ciągle wzrasta na wskutek różnorodnej działalności człowieka. Wkład każdego z tych gazów zależy od czasu życia tego gazu w atmosferze, a także od jego ilości.
Dwutlenek węgla jest emitowany do atmosfery zarówno za źródeł naturalnych jak i w wyniku działalności człowieka. Spalanie różnego rodzaju paliw, motoryzacja. Jest przyczyną wprowadzania do atmosfery CO, jest on ciągle wymieniany między atmosferą, a wodami oceanów, biosferą i litosferą. Szacuje się, że powstały dwutlenek węgla w 30% (procent masowy) przenika do oceanów, 20% do biosfery i 50% pozostaje w atmosferze.